Eskileri karıştırırken, hep merak ettiğim ama bir türlü izleme fırsatı bulamadığım "yalnız değilsiniz"e rastladım. 1990 yılına ait, yönetmeliğini Mesut Uçakan'ın yaptığı bu film bir kaç açıdan ele alınabilir.
Film, konu itibariyle 90lı yılların başında üniversitede giderek artan başörtüsü sorununu henüz Türkiye bir 28 Şubat görmeden ele almış. Meseleyi bir inanç ifadesi olarak sunup insanlarda o yıllarda başörtülü bayanlara karşı oluşan önyargıyı kırmayı hedefliyor. Hatırladığım kadarıyla bu film, vizyona girdiğinde izlenme rekorları kırmıştı.
İkincisi: oyunculuk bakımından film Haluk Kurtoğlu, Nilüfer Aydan gibi güçlü isimleri bünyesinde barındırmasına rağmen genel toplamda bu başarıyı yakalıyor denemez. Örneğin bir başrol oyuncusu daha bu ilk filmle oyunculuğa başlamış genç bir yıldız, İsmi Gamze Tunar. Biraz araştırma yaptığımda hakkında yine o bildik medya yakıştırmalarına rast geldim: başörtüsüyle unlu oldu, şimdilerde bikinili pozlar veriyor vs. vs. Filmi kurtaran, Haluk Kurtoğlu'nun tok sesiyle yaptığı sohbetleri olmuş belki de.
Üçüncüsü: Film, öyle ya da böyle Türk filmi işte. Türk filmlerinin o çok bilinen, klasik replikleri ve duygusallığı mevcut filmde. Örneğin, babaannenin vefat etmek üzere olduğu donemde torunuyla gecen diyaloglar, genç kızın evin salonunda ne varsa kırıp döktüğü sahne vb.
Dördüncüsü: 90li yılların başında Türkiye nostaljisi yasamak adına, evleri, arabaları, telefonları, insanların kıyafetlerini görme adına farklı bir tecrübe sayılabilir.
Özetle, zamanında yankı uyandırmış bir film, şimdilerde aynı tadı vermese de tarihe tanıklık etme adına sinema tarihimizin bir köşesinde çoktan yerini almış.
Film, konu itibariyle 90lı yılların başında üniversitede giderek artan başörtüsü sorununu henüz Türkiye bir 28 Şubat görmeden ele almış. Meseleyi bir inanç ifadesi olarak sunup insanlarda o yıllarda başörtülü bayanlara karşı oluşan önyargıyı kırmayı hedefliyor. Hatırladığım kadarıyla bu film, vizyona girdiğinde izlenme rekorları kırmıştı.
İkincisi: oyunculuk bakımından film Haluk Kurtoğlu, Nilüfer Aydan gibi güçlü isimleri bünyesinde barındırmasına rağmen genel toplamda bu başarıyı yakalıyor denemez. Örneğin bir başrol oyuncusu daha bu ilk filmle oyunculuğa başlamış genç bir yıldız, İsmi Gamze Tunar. Biraz araştırma yaptığımda hakkında yine o bildik medya yakıştırmalarına rast geldim: başörtüsüyle unlu oldu, şimdilerde bikinili pozlar veriyor vs. vs. Filmi kurtaran, Haluk Kurtoğlu'nun tok sesiyle yaptığı sohbetleri olmuş belki de.
Üçüncüsü: Film, öyle ya da böyle Türk filmi işte. Türk filmlerinin o çok bilinen, klasik replikleri ve duygusallığı mevcut filmde. Örneğin, babaannenin vefat etmek üzere olduğu donemde torunuyla gecen diyaloglar, genç kızın evin salonunda ne varsa kırıp döktüğü sahne vb.
Dördüncüsü: 90li yılların başında Türkiye nostaljisi yasamak adına, evleri, arabaları, telefonları, insanların kıyafetlerini görme adına farklı bir tecrübe sayılabilir.
Özetle, zamanında yankı uyandırmış bir film, şimdilerde aynı tadı vermese de tarihe tanıklık etme adına sinema tarihimizin bir köşesinde çoktan yerini almış.
