19 Mayıs 2008 Pazartesi

1 centin hesabını yapmak

Akşam vakti, can sıkıntımı gidermek için şöyle bir dolaşmaya çıktım. Yapacak doğru dürüst bir şey olmadığından Wawa’ya gidip dondurma alayım dedim. Kasaya yaklaştığımda kasiyer 5 dolar 1 cent dedi. Şimdi bu 1 centi mutlaka ister diye tuttum 6 dolar verdim. Kasiyer bayan, 1 cent için 1 dolar bozamam demesin mi? Dumura uğradığım an işte bu andır. Teşekkür edip çıktıktan sonra, arabada bozuk paralar olduğunu fark ettim ve 1 cent çıkartıp kasiyere verdim. Altta kalmamış oldum böylece :)
Aslında para üstünü almama, eksik verme gibi alışkanlıklar Türkiye’de de büyük marketlerin piyasayı ele geçirmesiyle unutulur oldu. Bu yüzden hala bakkalar varsa, bunu veresiye alış veriş yapabilmenin dayanılmaz hazzını hala yaşamak istiyor olmamıza bağlıyorum ben.
Kapitalizmin merkezi Amerika’da bile Türkler, Türk marketlerinden veresiye alışveriş yapıyorlar, aylarca hesaplarını kapatmıyorlar. Türk işte nereye gitse huyundan vazgeçmiyor diyebilirsiniz ama bence bu daha ziyade aidiyet hissiyle ve samimiyetle alakalı.
Örneğin, arabamın yağını değiştirdiğim Amerikalı tamirci de zaman zaman benden eksik para alır, fiş kesmez indirim yapar, sonra verirsin falan der. Bu da ister istemez aramızda bir samimiyet kurulmasına ve benim sadık müşterilerden biri olmama vesile oluyor. Yanılıyor muyum?