az once grammer sinavindan ciktim. muhtemelen sinifin buyuk bir cogunlugu icin bir saat kadar surecek sinavi on dakika icinde bitirdim. hoca bana donup, emin misin diye sordu. eminim dedim. "Are you sure hundred percent?" diye yineledi. " Of course" dedim. bilmiyor ki ben hep boyleyim.
bu benim eskiden kalma bir aliskanligim diye arabesk bir giris yapip cocuklugum, gencligim ve gelecegim uzerine hizli bir yazi yazmak istiyorum. cok iyi hatirliyorum. ilkokul gunlerinde ogretmenim beni hep annemlere sikayet ederdi. "Akilli cocuk ama bir de sinavlarda aceleci olmasa" diye. o zamanlar ne hikmetse girdigim sinavlari bir an once bitirmek icin elimden geleni ardima koymazdim. Cogunlukla da sorulari gozden gecirmeden sinavi verir cikardim. Tabii bir suru de hata olurdu sonradan bin pisman olacagim.
Aradan yillar gecti, universite sinavi geldi catti. O zamanlar OYS var sinav iki asamali. Birincisinde zaten yeteri kadar bunalmisken ikinci bir 3.5 saati nasil cekerim endiseleriyle sinava girdim ve son yarim saat kivrana kivrana nasil olsa yapacagimi yaptim diyerek oylesine oyalanmayla gecti. Bir yerde kader kismet diyecem tabi ama 2002 yili Ekim ayi TOEFL sinavinin writing kismini da 15 dakika erken bitirmem gelenegin devam ettiginin en bariz gostergesiydi.
Soyluyorum iste, sikintiya gelemiyorum. hayatimin bir aninda herhangi bir sureci bitirmek uzereysem onun uzerinde oyalanmak istemiyorum. Bir anca diger faza gecmek istiyorum ama hayat bunu cogu zaman kaldirmiyor. tipki icinde oldugum su zaman dilimi gibi.
Amerika'yi soran arkadaslara kimi zaman hayatin burada sikici olabilecegini soyluyorum. Henuz geleli neredeyse bes ay oldu ama bazi buyuklerimin soylediklerine bakilirsa da Amerika'ya hizli bir giris yapmisim. Oysa ben bu dort aylik zaman zarfinda yalnizca bekledim. hayatimin geri kalan donemlerini hatirima getirdigimde gereksiz ve can sikici bir bekleme diye adlandiriyorum ben bunu.
Sozun kisasi, bir gunun ikinci bir gune yetismedigi bir memlekette bakalim hizli olmak ne kadar isimize yarayacak?
